7 stycznia 1882 roku w Chorkówce zmarł farmaceuta, wynalazca i przedsiębiorca Jan Ignacy Łukasiewicz. Przeszedł do historii nie tylko jako wynalazca lampy naftowej, ale i jako twórca polskiego przemysłu naftowego.

Urodził się 8 marca 1822 roku we wsi Zaduszniki w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Uczył się w gimnazjum Pijarów w Rzeszowie, ale po śmierci ojca jego rodzina była w trudnej sytuacji finansowej. W tej sytuacji po 4 latach porzucił naukę i zatrudnił się w aptece w Łańcucie. Uczestniczył też w działalności konspiracyjnej za co w latach 1846-1848 siedział w więzieniu. Po odzyskaniu wolności wrócił do pracy w farmacji. Pracował w aptece “Pod Złotą Gwiazdą” we Lwowie, gdzie w 1852 roku razem ze współpracownikiem Janem Zehnem wydestylował naftę oczyszczoną. Rok później (30 marca 1853 r.) zapalił pierwszą lampę naftową własnej konstrukcji, która zapewniała światło odpowiadające 10-15 świecom. Wynalazek szybko zyskał popularność. Już 31 lipca tego samego roku oświetlono takimi lampami szpital we Lwowie. W nocy przeprowadzono pierwszą operację przy takim oświetleniu.

W 1854 roku założył przedsiębiorstwo naftowe i uruchomił pierwszą kopalnię nafty w Bóbrce, a dwa lata później pierwszą rafinerię w Ulaszowicach pod Jasłem. Szybko zaczął się bogacić, ale dużą część zysków przeznaczał na cele charytatywne, a także budowę szkół, kościołów, dróg czy mostów w regionie. Założył też pierwszą ubezpieczalnię dla pracowników. Został też posłem na Sejm Galicyjski.

Zmarł na zapalenie płuc i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zręcinie.

Informacje czerpałem z: https://www.polskieradio.pl/39/156/artykul/1408333,ignacy-lukasiewicz-tworca-przemyslu-naftowego

gdzie znajdziecie też audycje na temat Łukasiewicza.