20 grudnia 1919 roku w Warszawie zaczął się dwudniowy kongres założycielski Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zatwierdzono wtedy statut związku i wybrano pierwszego prezesa, a został nim działacz Cracovii doktor Edward Cetnarowski. Siedziba PZPN na początku była w Krakowie. W kolejnym roku zaczęły działać okręgowe związki i na początku były cztery: krakowski, lwowski, łódzki i poznański.

Pierwsze mistrzostwa polski zorganizowano w 1921 roku (wygrała Cracovia) i w tym samym roku rozegrano pierwszy oficjalny mecz reprezentacji z Węgrami w Budapeszcie (przegraliśmy 1:0). Pod koniec roku w Polsce było już 126 zespołów. Przybywało drużyn, zawodników, okręgów, a także wielu fanów sportu.

W 1923 roku PZPN został przyjęty do FIFA, a rok później nasza reprezentacja wystąpiła po raz pierwszy na wielkich zawodach międzynarodowych czyli Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu. Dwa lata później odbył się pierwszy Puchar Polski, który zdobyła Wisła Kraków.

Przez cały rok 1927 trwał rozłam w polskiej piłce: największe kluby wbrew sprzeciwowi PZPN utworzyły ligę. Pod koniec tego roku w końcu doszło do porozumienia: PZPN usankcjonował ligę i na dodatek przeniósł siedzibę do Warszawy.

W 1934 roku nasza reprezentacja po raz pierwszy wystartowała w eliminacjach do mistrzostw świata. Cztery lat później zakwalifikowała się do finału we Francji i Polska uległa Brazylii w 1/8 rozgrywek (nie było wtedy jeszcze rozgrywek grupowych).

Po wojnie reaktywowano PZPN. W 1946 roku odbyły się rozgrywki ligowe i pierwszym powojennym Mistrzem Polski została Polonia Warszawa.

W latach trzydziestych pięciokrotnie Mistrzem Polski był Ruch Chorzów.

Informacje czerpałem z: https://www.pzpn.pl/federacja/historia