9 października 1930 roku w Kielcach urodził się aktor Wiesław Gołas. Choć występował w wielu filmach czy sztukach najbardziej zostanie zapamiętany za swoje role filmowe takie jak Stefana Waldka w Dzieciole (1970) Jerzego Gruzy czy serialowe np. Kapitana Sowę w Kapitan Sowa na tropie (1965) lub Tomasza Czereśniaka w Czterech pancernych i pies (1968-70).

Wiesław Gołas, pomimo młodego wieku, podczas wojny brał udział w konspiracji. W 1943 roku wstąpił do Szarych Szeregów (pseudonim Wilk), a w kolejnym roku został aresztowany przez Gestapo i torturowany. Po wojnie postanowił zostać aktorem i ukończył studia w warszawskiej PWST. Dyplom zdobył w 1954 roku i zadebiutował w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Potem związał się z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Jego ulubioną rolą był Papkin w Zemście Fredry. W 1985 roku przeniósł się do Teatru Polskiego, gdzie grał m.in. u Kazimierza Dejmka czy u Andrzeja Łapickiego.

Jednocześnie zaczął występy w filmach. Zadebiutował rolą epizodyczną w Pokoleniu (1954) Andrzeja Wajdy. W 1960 roku po raz pierwszy wystąpił w filmie mistrza polskiej komedii Stanisława Barei. Była to rola boksera Józka Ciapuły w Mąż swojej żony. Potem zagrał jeszcze w innych produkcjach tego reżysera: Dotknięcie nocy (1961), Żona dla Australijczyka (1963), Poszukiwany, poszukiwana (1972), Nie ma róży bez ognia (1974), Brunet wieczorową porą (1976) czy serialu Alternatywy 4 (1983). Choć u Barei grał role drugoplanowe to był na tyle wyrazisty, że zapadał w pamięci. Poza produkcjami filmowymi czy serialowymi występował też w teatrze telewizji. Oprócz tego Wiesław Gołas zapisał się w historii polskiego kabaretu, gdyż w latach 1965-1974 był jedną z gwiazd kabaretu Dudek.

Zmarł 9 września 2021 roku po przejściu dwóch udarów mózgu.

Informacje czerpałem z: https://culture.pl/pl/tworca/wieslaw-golas