30 maja 1971 roku z Przylądka Canaveral na Florydzie wystartowała rakieta Atlas Centaur z sondą Mariner 9 na pokładzie. Stała się ona pierwszym sztucznym satelitą Marsa i przesłała na Ziemię ponad 7000 tysięcy zdjęć czerwonego globu.

Seria misji Mariner miała na celu badanie innych planet Układu Słonecznego i tym samym wyprzedzenie ZSRS w wyścigu kosmicznym. Zarówno Amerykanie i Rosjanie napotkali wiele problemów i niepowodzeń w trakcie swoich programów wysyłania sond na inne globy.

Misja składa się z 10 próbników wysłanych w kierunku Wenus, Marsa i Merkurego. Marinery 1, 3 i 8 rozbiły się przy starcie. Mariner 2 w 1962 roku z sukcesem przeleciał obok Wenus. Mariner 4 (1964) dokonał tego samego w przypadku Marsa. Piątka jako kolejna przeleciała obok drugiej planety Układu, szóstka i siódemka obok czerwonej planety. Dziesiątka minęła Wenus, a potem trzykrotnie minęła Merkurego.

Mariner 9 ważył prawie tonę i miał ok. 6,9 metra rozpiętości po rozłożeniu. 14 listopada 1971 roku sonda weszła na orbitę Marsa. Pierwsze zdjęcia nie były zbyt dobre, ponieważ trwała burza piaskowa, która ustąpiła dopiero 2 stycznia. Od tego dnia (do wyczerpania paliwa 27 października) przesłała 7329 zdjęć (w tym 80 księżyców Phobosa i Deimosa). Znaleziono też 20 wulkanów i na podstawie fotografii określono wielkość Olympus Mons największej góry w Układzie Słonecznym. Ten wulkan ma 21 287 metrów wysokości ponad powierzchnię planety i mierzy 624 kilometry średnicy u podstawy. Oprócz tego sonda odkryła największy system kanionów mający około 4000 kilometrów długości, 200 kilometrów szerokości, a jego głębokość w niektórych miejscach szacuje się nawet na 7 kilometrów. Na cześć Marinera nazwano go Valles Marineris.

Informacje czerpałem z: https://science.nasa.gov/mission/mariner-9/