28 stycznia 1573 roku na sejmie konwokacyjnym1 podpisano akt Konfederacji Warszawskiej, czyli dokument, w którym między innymi zagwarantowano tolerancję religijną w Rzeczypospolitej. Tak naprawdę uchwała zawierała wiele rzeczy dotyczących spraw związanych z wyborem króla, bezpieczeństwem kraju itd. Kwestie religijne były jednymi z wielu, ale wywołały największe kontrowersje wśród ówczesnej szlachty katolickiej. Zapisy gwarantowały pokój między religiami, zakazywały walk na tle religijnym, dawały szlachcie prawo narzucania swojej wiary poddanym. Choć ta tolerancja religijna dotyczyła tylko szlachty, tak naprawdę objęła też mieszczan z miast królewskich Dokument dołączono do tzw. Artykułów Henrykowskich, które musiał podpisać każdy z władców elekcyjnych.
Pod aktem podpisali się tylko dwaj biskupi: krakowski Franciszek Krasiński i kamieniecki Dionizy Secygniowski. Pozostała część episkopatu sprzeciwiała się Konfederacji, ale dzięki niej przez wiele lat Rzeczypospolita stała się ostoją dla wszelkiego rodzaju innowierców, gdzie nie groziły im sądy inkwizycyjne i spalenie na stosie.
Źródło: H. Samsonowicz, Historia Polski do 1795 roku, Warszawa 1985
1Sejm konwokacyjny to jeden z trzech sejmów, które odbywały się przy wyborze króla (konwokacyjny, elekcyjny i koronacyjny). Na tym sejmie ustalano miejsce i czas elekcji, a także kto będzie kandydował. Czasami tez przeprowadzano bieżące reformy potrzebne do funkcjonowania państwa.