23 stycznia 1889 roku w Santiago w stolicy Chile umarł Ignacy Domeyko polski geolog, meteorolog i inżynier górnictwa. Urodził się w 1802 roku na terenach dzisiejszej Białorusi. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim. Był prześladowany przez władze carskie za działalność konspiracyjną w Towarzystwie Filomatów (razem z Adamem Mickiewiczem), a później uczestniczył w powstaniu listopadowym na terenach litewskich w korpusie Chłapowskiego. Po klęsce tegoż przekroczył granicę z Prusami i udał się na wygnanie. Przez Prusy i państwa niemieckie dotarł w końcu do Paryża, gdzie podjął studia górnicze w École des Mines czyli Szkole Górniczej. Po ich zakończeniu pracował w Alzacji poszukując złóż rudy żelaza. Tam dostał list od swojego profesora ze studiów Armanda Dufrénoya, który zaoferował mu etat wykładowcy Coquimbo w północnym Chile. Domeyko skorzystał z oferty i wyemigrował do Ameryki Południowej. Przez sześć lat pracował na tamtejszym uniwersytecie, a w lecie wędrował po Andach badając tamtejsze złoża minerałów. Później został wykładowcą na uniwersytecie w Santiago dzieląc swój czas z pracami badawczymi nowych złóż surowców, wulkanów a także meteorytów. W 1848 roku parlament chilijski jednogłośnie nadał mu obywatelstwo. W późniejszych latach skoncentrował się na reformie szkolnictwa wyższego w Chile i na byciu rektorem uniwersytetu w stolicy. Na jego cześć nazwano pasmo górskie w Andach (Góry Domeyki) i odkrytą w 1975 roku planetoidę.

Źródło: http://www.wgg.pwr.wroc.pl/pdf/publikacje/Dziedzictwo_II/23_Mikos_Szumska.pdf