20 stycznia 1320 roku w katedrze wawelskiej w Krakowie arcybiskup gnieźnieński Janisław koronował (za zgodą papieża) Władysława Łokietka na króla Polski. To wydarzenie było zwieńczeniem długiej drogi Łokietka do zjednoczenia kraju. Nowy król miał pod swoimi rządami tylko dzielnice Małopolską, Wielkopolską i Kujawy, ale był to ważny krok w odbudowie Królestwa Polskiego. Nie zakończyło to problemów Władysława, ponieważ król czeski Jan Luksemburski uważał się za króla Polski1, w rękach Krzyżaków nadal było Pomorze Gdańskie, a książęta mazowieccy i śląscy nie uznawali władzy zwierzchniej Łokietka. Pozostałe lata swojego życia król spędził na walce z Krzyżakami i Czechami.
Źródło: H. Samsonowicz, Historia Polski do 1795 roku, Warszawa 1985
1Jan przejął tron czeski po wygasłym rodzie Przemyślidów, a przedostatni władca z tej dynastii Wacław II w 1300 r. koronował się na króla Polski po tym jak zajął większość ziem polskich. Dlatego domagał się korony polskiej.