11 stycznia 1947 roku w Lambert Field (Missouri, USA) dokonano oblotu prototypu myśliwca pokładowego McDonnell F2H Banshee przeznaczonego dla US Navy. Skorzystano z doświadczeń z wykorzystania FH-1 Phantom. Nowy odrzutowiec był dwa razy większy od poprzednika. Miał też mocniejsze silniki i był uzbrojony w 4 działka 20 mm, a nie karabiny maszynowe.
Nowa konstrukcja okazała się na tyle udana, że produkcję rozpoczęto już w 1948 roku. Banshee mógł przenosić dodatkowo bomby i rakiety, więc wykorzystywano go też jako samolot myśliwsko-bombowy. Oczywiście odbyło się to kosztem rozmiarów. Dotychczasowo używany F9F Panther był o metr krótszy i miał rozpiętość skrzydeł mniejszą o dwa metry. Taka wielkość powodowała kłopoty z używaniem go na lotniskowcach (sytuacja się zmieniła, gdy zaczęto modernizować je dodając nowe katapulty parowe).
W czasie wojny koreańskiej Banshee używano dopiero od sierpnia 1951 roku, gdy świeżo zmodernizowany lotniskowiec USS “Essex” przybył na wody Azji mając na pokładzie m.in. właśnie te samoloty. W czasie tego konfliktu F2H używano głownie w konfiguracji myśliwsko-bombowej, a także rozpoznawczej. Może dlatego nie doszło do żadnego starcia pomiędzy nimi a MiGami-15. Wszystkie straty wynikały z ostrzału przeciwlotniczego lub wypadków.
Banshee był w służbie aż do roku 1961.
Wersje F2H-2B (później jako F-2B), F2H-3 (F-2C) i F2H-4 (F-2D) mogły przenosić pojedynczą bombę atomową.
Łącznie wyprodukowano 894 samoloty Banshee.
Ta udana konstrukcja pozwoliła niewielkiej firmie McDonnell wybić się na dostawcę myśliwców dla US Navy.
Więcej informacji (po angielsku) znajdziecie o tych odrzutowcach znajdziecie na następujących stronach: https://www.usni.org/magazines/naval-history-magazine/2010/february/flying-banshee https://web.archive.org/web/20080725163224/http://home.att.net/%7Ejbaugher1/f2_2.html