30 czerwca 1911 roku w Szetejniach (dziś Litwa) urodził się poeta, pisarz Czesław Miłosz. W 1980 roku dostał Literacką Nagrodę Nobla.
Miłosz skończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Już w wieku 19 lat zadebiutował ze swoimi wierszami w czasopiśmie Alma Mater Vilnensis. W 1933 roku wydał tomik poezji Poemat o czasie zastygłym. Trzy lata później ukazał się kolejny zbiór wierszy Trzy zimy. W 1937 roku zatrudnił się w Polskim Radiu w Warszawie.
W czasie wojny wyjechał do Rumunii. Po tym jak Związek Radziecki oddał Wilno Litwinom wrócił do miasta. Przebywał tam, aż do wkroczenia armii radzieckiej w 1940 roku. Wtedy przedostał się do Warszawy gdzie był aż do upadku powstania. Od stycznia 1945 roku zamieszkał w Krakowie. Wydał kolejne wiersze i zaczął pracę w dyplomacji: najpierw w konsulacie w Nowym Jorku, a później został attaché kulturalnym w Paryżu.
W 1951 roku wystąpił o azyl polityczny we Francji. Związał się z polskim Instytutem Literackim w Paryżu i wydawał kolejne utwory w czasopiśmie Kultura. W 1960 roku wyjechał do USA i ostatecznie osiadł w Berkley, gdzie dostał posadę wykładowcy na Wydziale Języków i Literatur Słowiańskich University of California. Wydawał nie tylko swoje książki, ale tłumaczył też na angielski poezję innych Polaków m.in. Herberta. W 1973 roku wydał angielskojęzyczne Selected Poems co dało mu popularność wśród amerykańskich odbiorców poezji.
Otrzymał wiele nagród, ale najważniejszą była Literacka Nagroda Nobla. Po 1989 roku co raz częściej odwiedzał Polskę, aż w końcu przebywał w kraju co raz częściej. Zmarł w 2004 roku w Krakowie i został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
Więcej o Czesławie Miłoszu i jego twórczości przeczytacie: https://culture.pl/pl/tworca/czeslaw-milosz
Zdjęcie: PAP/DPA