28 października 1886 roku prezydent USA Grover Cleveland odsłonił w Nowym Jorku Statuę Wolności.
Ideę posągu jako prezentu dla Amerykanów od Francuzów przedstawił w 1865 roku polityk i intelektualista Edouard de Laboulaye. Chciał w ten sposób uświetnić okazję stulecia Deklaracji Niepodległości. Pomysł podchwycił rzeźbiarz Auguste Bartholdi, który podjął się tej pracy.
Laboulaye i Bartholdi w latach siedemdziesiątych szukali poparcia i funduszy po obu stronach oceanu. W końcu rzeźbiarz w 1876 roku zaczął pracę nad dziełem. Najpierw stworzył charakterystyczną rękę z pochodnią, którą przetransportowano do Ameryki i w maju wystawiono w The Centennial Exposition w Pensylwanii. Później była przechowywana na Madison Square w Nowym Jorku. Cały czas trwała zbiórka pieniędzy i stopniowe tworzenie rzeźby.
W 1879 roku zatrudniono Gustava Eiffla, aby pomógł w projektowaniu konstrukcji. Obawiano się bowiem, że Statua może nie wytrzymać warunków pogodowych. Sławny inżynier wymyślił, żeby wzmocnić ją stalowym szkieletem o wysokości 30 metrów.
Architekt Richard Morris Hunt zaprojektował w 1883 roku postument na wyspie Bedloe. Z powodu trudności finansowych cała praca się opóźniała, ale w końcu w 1884 roku Statua Wolności została przekazana ambasadorowi USA w Paryżu i przetransportowano ją w częściach do Nowego Jorku. Tam została zmontowana i odsłonięta przez prezydenta USA.
Właściwą nazwą pomnika jest Wolność Opromieniająca Świat (Liberty Enlightening the World), ale używa się na co dzień nazwy Statua Wolności. Razem z cokołem ma ona 93 metry wysokości i waży 229 tony. Kolor zielony powstał w wyniku pokrycia się patyną z powodu korozji.
Wyspę Bedloe przemianowano na Liberty Island.
Dziś Statua jest nie tylko symbolem Nowego Jorku, ale i Stanów Zjednoczonych, więc jest “bohaterką” w wielu amerykańskich filmach i serialach.
Informacje czerpałem z: https://www.nps.gov/stli/index.htm
Zdjęcie: NPS