23 lipca 1422 roku w Czerwińsku nad Wisłą król Polski Władysław II Jagiełło nadał szlachcie przywilej generalny.

Tłem tego wydarzenia z jednej strony jest wojna z zakonem krzyżackim (wojna golubska), ale także obawa szlachty przed nadużywaniem władzy przez króla i możnowładców. Podstawową gwarancją było to że dobra szlacheckie nie będą konfiskowane lub zajmowane bez wyroku sądowego. Oprócz tego zapisano że sądy będą sądzić według prawa pisanego (czyli statutów Kazimierza Wielkiego). Zapisano także zakaz łączenia urzędu sędziowskiego z urzędem starosty. Poza tym władca bez zgody rady królewskiej nie mógł bić nowej monety.

Przywilej ten był ważny dla umocnienia stanu szlacheckiego i z kolejnymi jedlneńsko-krakowskimi zapewnił nietykalność osobistą. Po tych statutach król nie mógł już pozbawić szlachcica majątku i wolności bez wyroku sądowego.

Informacje czerpałem z: H.Samsonowicz, Historia Polski do roku 1795, Warszawa 1985

Więcej o nietykalności majątkowej szlachty możecie przeczytać tu: https://bazhum.muzhp.pl/media/texts/studia-z-dziejow-panstwa-i-prawa-polskiego/2007-tom-10/studia_z_dziejow_panstwa_i_prawa_polskiego-r2007-t10-s15-32.pdf