15 stycznia 1432 roku w Sintrze (Portugalia) urodził się Alfons V Afrykańczyk. To on zapoczątkował wyprawy dalekomorskie Portugalczyków.
W 1438 r. na dżumę umarł jego ojciec Edward I i sześcioletni chłopiec został królem Portugalii. Regentem ustanowiono stryja Infanta Piotra. Po osiągnięciu dorosłości król odsunął od władzy stryja1 i odtąd rządząc wspierał się radą m.in. Henryka Żeglarza. Alfons zyskał przydomek Afrykańczyk dlatego, że zorganizował krucjaty do Maroka (podczas których Portugalia zdobyła m.in. Tanger). Młody król kontynuował wyprawy morskie wzdłuż wybrzeży Afryki i za jego panowania Portugalczycy odkryli m.in. Zielony Przylądek, Wyspy Zielonego Przylądka, Zatokę Gwinejską i zajęli wyspę Fernando Po. Pod koniec życia zaangażował się w wojnę domową w Kastylii. Próbował zdobyć tron tego królestwa. Starania te w końcu spełzły na niczym. Król Alfons V umarł w 1481 roku, a na tron wstąpił jego syn Jan II zwany Księciem Doskonałym (port. O Príncipe Perfeito), ale to już całkiem inna historia…
Źródło: http://www.mosteirobatalha.gov.pt/en/index.php?s=white&pid=232&identificador=bt1413_en
1Infant Piotr jako regent miał wsparcie mieszczan, a jego bracia: Henryk Żeglarz książę Viseu i Alfonso książę Bragancy byli wspierani przez szlachtę. W 1448 roku książę Alfonso wszczął bunt przeciwko bratu i młody król mógł dzięki temu przejąć władzę. Sam Infant w kolejnym roku zginął w bitwie przeciwko siłom królewskim.