3 lutego 1735 roku w Dubiecku (dziś na Podkarpaciu) urodził się Ignacy Błażej Franciszek Krasicki herbu Rogala. W wieku 15 lat ukończył kolegium jezuickie we Lwowie. W 1759 roku przyjął święcenia kapłańskie. Po siedmiu latach został biskupem warmińskim, a w 1795 r. został arcybiskupem gnieźnieńskim i tym samym prymasem Polski.

Najbardziej jednak jest znany ze swojej twórczości poetyckiej. Jego zbiór Bajek i przypowieści, czyli 117 krótkich utworów wierszowanych poruszały wiele różnych tematów tj. zło, pycha, zazdrość, ale także zalety charakteru. Oprócz tego najsłynniejsze są także jego poematy heroikomiczne: Myszeida, Monomachia, czyli wojna mnichów, Antymonomachia, a także jedna z pierwszych polskich powieści, czyli Pan Podstoli. Dzięki swojej twórczości propagował myślenie oświeceniowe, więc często jest uznawany za największego polskiego poetę tego okresu. Był przyjacielem ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, z którym razem organizował słynne „obiady czwartkowe” czyli cykliczne spotkania intelektualistów u władcy (w Zamku Królewskim albo w Pałacu na Wodzie w Łazienkach), gdzie prezentowano swoją twórczość, ale także dyskutowano o tym jak zreformować Rzeczpospolitą.

Ignacy Krasicki umarł w 1801 roku w Berlinie, a od 1829 roku jego ciało spoczywa w katedrze Gnieźnieńskiej.

Niektóre jego dzieła możecie przeczytać w serwisie https://wolnelektury.pl/katalog/autor/ignacy-krasicki/

Źródło: https://culture.pl/pl/tworca/ignacy-krasicki