22 kwietnia 1899 roku w Warszawie wmurowano kamień węgielny pod budowę Hotelu Bristol. Był to swojego czasu jeden z najnowocześniejszych hoteli w Polsce.

Początki

Rok wcześniej znany kompozytor Ignacy Jan Paderewski związał spółkę z Edmundem Zarembą i Stanisławem Roszkowskim w celu wybudowania hotelu. Działkę do spółki wniósł Paderewski. Finansowanie miała zapewnić emisja obligacji. Ogłoszono konkurs na projekt, który wygrali Tadeusz Stryjeński i Franciszek Mączyński z Krakowa. Przewidziano w budynku m.in. salę koncertową. Ostatecznie nie zrealizowano ich koncepcji i budowla powstała według projektu Władysława Marconiego (po za konkursem).

Wygląd

Hotel miał osiem kondygnacji z dwiema eleganckimi elewacjami (od Krakowskiego Przedmieścia i Karowej), a w narożniku była glorieta (wieżyczka z kopułką). Do wnętrza od strony Krakowskiego Przedmieścia prowadził wgłębiony portyk z czterema kolumnami z granitu z daszkiem nad wejściem. Na parterze były lokale usługowo-handlowe ze słynną kawiarnią. Można było nie tylko się napić i zjeść, ale były tam także stoły bilardowe, a w piwnicy kręgielnia.

Oczywiście najważniejszą częścią był sam hotel. Na parterze był westybul z holem i niewielką czytelnią. Oprócz tego oczywiście klatka schodowa i winda. Wnętrza były w stylu secesyjnym, a z holu poprzez werandę można było wyjść na wewnętrzny dziedziniec z fontanną. Wielkie wrażenie robiła winda z kryształową kabiną (generalnie w budynku było 11 wind, ale tylko ta jedna służyła do przewozu gości). Z holu także było przejście do Sali Kolumnowej, gdzie na co dzień był bufet, a oprócz tego odbywały się z różnych okazji przyjęcia. Pomieszczenie o powierzchni ponad dwustu metrów kwadratowych i wysokości ośmiu metrów robiło wrażenie.

Hotel na początku (w 1901 roku) oferował 243 pokoje z czego 80 większych, a dwadzieścia z prywatnymi łazienkami (z sedesami, umywalkami i ceramicznymi wannami). Do innych udogodnień zaliczało się centralne ogrzewanie, prąd i sześć numerów telefonicznych (wtedy w całej Warszawie było tylko 800 numerów).

Dzieje

Bristol otwarto w listopadzie 1901 roku i z czasem stracił wiele ze swojego charakteru. Bynajmniej nie z powodu wojen i zniszczeń tylko z decyzji kolejnych właścicieli. Np. na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych dokonano wymiany wystroju, dlatego że właścicielem został Bank Cukrownictwa, którego zarząd uznał, że secesja jest już stylem przestarzałym.

W czasie drugiej wojny światowej został częściowo zniszczony, ale po wojnie go odbudowano. Z tym że głównie był siedzibą różnych urzędów. Od 1952 roku właścicielem było przedsiębiorstwo turystyczne “Orbis”. Hotel powoli niszczał. W 1965 roku wpisano go do rejestru zabytków, a pod koniec lat siedemdziesiątych przekazano Uniwersytetowi Warszawskiemu. Miała mieć tu siedzibę biblioteka uniwersytecka. W 1980 roku z powodu złego stanu budynek zamknięto. Zaplanowano prace remontowe, ale ciągnęły się one dekadę z powodu braku funduszy. Ostatecznie otwarto Hotel ponownie w 1993 roku, a wcześniej przywrócono wiele elementów secesyjnych. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych właścicielem została sieć Le Royal Méridien, a od 2013 roku jest nim sieć The Luxury Collection.

Informacje czerpałem z: https://varsavianista.pl/index.php/2021/12/03/secesyjne-wnetrza-pierwszego-wystroju-hotelu-bristol/